Met de achteruitgang van de stigma's die verband houden met Dungeons and Dragons, is het spel, ooit verbannen naar vochtige kelders in de jaren '80, geëxplodeerd in populariteit. Het is niet alleen een belangrijk plotelement in de Netflix-serie "Stranger Things", maar het rollenspel is een focus van de populaire online serie "Critical Role" en de recente Game of the Year 2023 "Baldur's Gate 3" speelt zich af in het D&D-universum.

Maar kan AI de ervaring voor de spelkapiteins, bekend als dungeon masters, verbeteren? Een Reddit-gebruiker die D&D speelt met ChatGPT zegt dat het geweldig was.

Van het interpreteren van spelsituaties tot het bijhouden van historische statistieken tot het opzetten van verhaalpunten, de verantwoordelijkheden van een kerkermeester overlappen zeker met het vermogen van generatieve AI om talloze boeiende scenario's voor spelers te creëren.

Velen werken aan het trainen van AI om games van Dungeons & Dragons uit te voeren, maar zoals met de meeste toepassingen van deze technologie, zijn we nog niet helemaal klaar om de menselijke kerkermeester te vervangen. Maar er zijn nog steeds hulpmiddelen in overvloed om het spel te begeleiden. AI-kunstgeneratoren van Canva en Midjourney kunnen bijvoorbeeld helpen bij het visualiseren van scenario's en personages in een oogwenk en op een manier die we nog nooit hebben gezien.

AI leren wat we wel en niet leuk vinden in kunst is een interessant concept. Aangezien schilderijen, muziek, sculpturen en films allemaal openstaan voor interpretatie en waardering, is het dan mogelijk voor AI om een kunstcriticus te zijn? Hoe kan dit werken als kunst subjectief is en hoe kan de AI echte meningen over het werk zelf bepalen?  Projecten zoals Critbot hebben een overtuigend uitgangspunt.

AI kunstcritici...

"Critbot is getraind in de taal van talloze menselijke kunstcritici en analyseert ingezonden kunstwerken door gebruik te maken van de kennis van zijn uitgebreide database", zegt de website. Met andere woorden, de AI interpreteert elementen uit een ingezonden afbeelding, organiseert die metadata en vergelijkt vervolgens datapunten met de collectieve kunstcriticuskennis die de AI heeft gekregen.

Maar waarom zou je dit doen? Om te beginnen kunnen hulpmiddelen als deze kunstenaars of leunstoelenthousiastelingen een basisinzicht geven in hoe een historisch-kritische analyse een kunstwerk zou kunnen bekijken. Hierdoor kunnen gebruikers begrijpen hoe een toekomstig werk door anderen geïnterpreteerd zou kunnen worden.

OK, dus er is geen manier om generatief AI-voedsel letterlijk te voeden om te analyseren.  Er is echter geen tekort aan recepten op internet. Eenvoudige recepten voor de gewone keuken kunnen moeilijk te vinden zijn zonder de onnodige flair van een blogger, beroemde chef-kok of influencer.  Ook het ontleden van het recept uit de overvloed aan achtergrondverhalen, onnodige informatie en veel advertenties kan ervoor zorgen dat amateurkoks zich achter de oren krabben.

Voer AI-recepten in. Het is geen "Soylent Green", dat beloven we.  Toepassingen zoals DishGen hebben hun generatieve AI getraind op de overvloed aan recepten op het web om het verkrijgen van een recept te vereenvoudigen.

Deze kunnen variëren van enorm eenvoudige prompts ("recept voor gebakken bonen") tot beperkte dieetalternatieven ("recept voor glutenvrije poptaartjes") tot zelfs fantasierijke of complexe prompts ("Thais geïnspireerde ravioli"). 

Hoewel een AI vermoedelijk nooit een van deze gerechten zal "proeven", is het veilig om aan te nemen dat met langdurige training het genereren van recepten zal blijven verbeteren in zowel culinaire complexiteit als eenvoud voor de lekenchef. Een notitie onderaan elke AI-reactie smeekt koks om gezond verstand te gebruiken boven de aanbevelingen van de AI... wat gezond lijkt.

Hier is een gewaagde uitspraak: in zijn huidige staat is generatieve AI verschrikkelijk in komedie. Natuurlijk kan het uitblinken in het genereren van gestructureerde "klop-klop"-grappen, omdat deze eenvoudige kwinkslagen een consistent patroon en structuur hebben.

Het probleem dat AI heeft met komedie is dat de ervaring een feedbacklus van een publiek inhoudt. Het publiek reageert en de komiek leert van deze feedback. Dus hoewel gen AI eenvoudige grappen kan leren en zelfs kan worden getraind, kan het het je ne sais quoi missen dat de nuance van komedie effectief maakt.

Betreed de AI-komiek. In januari ging een interessante use-case van deze technologie viraal toen een gen AI-tool het werk van George Carlin analyseerde en vervolgens een concert van 60 minuten schreef met de overleden komiek met behulp van het door AI gegenereerde script en een spraak-AI-synthesizer.  

De reacties op het gebruik van AI op deze manier waren net zo polariserend als de komedie zelf, zowel een protectionistische reactie oproepend als de herinnering en waardigheid van de legendarische strip verdedigen. Het riep ook grenzeloze mogelijkheden op. 

We bevinden ons in ieder geval op het snijvlak van technologie en verbeelding. Deze eigenzinnige voorbeelden waar machines kerkermeesters, culinaire maestro's, kunstcritici en zelfs komieken zijn geworden, tonen niet alleen de bekwaamheid van generatieve AI, maar nodigen ons ook uit om na te denken over de diepgaande mogelijkheden die voor ons liggen. Zelfs als ze raar, behulpzaam, beangstigend of verhelderend zijn.