ISO 20022: is het een must voor de verwerking van binnenlandse betalingen?

ISO 20022 bestaat al sinds 2004 - en hoewel het twee decennia heeft geduurd, wordt er eindelijk tractie bereikt om de grensoverschrijdende en hoogwaardige betalingsruimte te optimaliseren en te verbeteren. De volgende uitdaging die nu moet worden aangepakt is: wat betekent dit voor binnenlandse betalingen – is migratie vereist? En zo niet, wat zijn dan de voordelen van migreren en wat zijn de use cases die dit besluitvormingsproces ondersteunen? Om die vragen te beantwoorden, moeten we eerst de toon zetten waarop richtlijnen relevant zijn.

De migratie van de oude SWIFT-berichttypen (MT) naar ISO 20022-berichten in de correspondentbankruimte (bekend als MT naar MX-migratie) is aan de gang, zij het langzaam (van 15% toen de migratie in maart 2023 begon, tot 18% eind 2023). Er zijn duidelijke normen voor grensoverschrijdende betalingen (CBPR+) en voor betalingen van grote bedragen (HVPS+), samen met aanbevelingen voor de beste manier om de richtsnoeren te gebruiken (CPMI) en voor wanneer tijdlijnen zijn vastgesteld.

Een beetje terminologie om je geheugen op te frissen:

• MT (SWIFT Message Types) - geïntroduceerd in 1977 en is de standaard die wordt gebruikt voor betalingen, cash management, handelsfinanciering en treasury-activiteiten.
• ISO 20022 (MX-formaat) - opgericht in 2004 om verbeteringen door te voeren die handmatige interventie verminderen en fraudepreventie verbeteren.
• CBPR+ (Cross Border Payments & Reporting Plus) - wereldwijde richtlijnen voor bedrijfspraktijken en de implementatie van ISO 20022 om een geharmoniseerde implementatie en implementatie door banken te garanderen
• HVPS+ (High Value Payment Systems Plus) - gebruiksrichtlijnen voor hoogwaardige betalingen om volledige STP en betere klantresultaten te ondersteunen en uiteindelijk de interoperabiliteit tussen marktinfrastructuren (MI's) te bevorderen.
• CPMI (Bank of International Settlement (BIS) Committee on Payments and Market Infrastructures) - richt zich op de end-to-end-keten om mogelijke misalignment aan te pakken tussen gebruiksrichtlijnen die zijn vastgesteld voor een specifieke stap in een grensoverschrijdende betaling
• Binnenlandse betalingen - geen wereldwijde "verplichting" om te migreren, maar een update van de IP+ (Instant Payments Plus) richtlijnen is onderweg

Hoe verhouden deze zich tot elkaar? CBPR+ en HVPS+ lijken erg op elkaar (de eerste heeft betrekking op grensoverschrijdende correspondentbanktransacties en de andere op betalingen van grote bedragen), maar er is geen perfecte match - een betaling die naar een marktinfrastructuur (MI) wordt verzonden, gebruikt het berichttype voor kredietoverdracht (pacs.008) op basis van de HVPS+-gebruiksrichtlijnen, en zodra deze zijn doorgegeven aan een correspondentbank, zal deze de CBPR+-gebruiksrichtlijnen gebruiken. Daarom zullen banken ervoor moeten zorgen dat ze beide richtlijnen begrijpen en alle "dialecten" van ISO 20022 "spreken".

CPMI gaat een niveau dieper - het vertaalt gemeenschappelijke richtlijnen effectief naar praktische zaken (gemeenschappelijk gebruik van de Unieke End-to-End Referentie ID of UETR) bijvoorbeeld, hoe de datum- en tijdelementen te gebruiken, enzovoort.

Banken in de grensoverschrijdende ruimte moeten migreren naar ISO 20022 en high-value clearings worden aanbevolen om te migreren, maar niemand lijkt het te hebben over binnenlandse betalingen. In deze specifieke ruimte is er geen verplichting, tenzij deze wordt aangestuurd door de centrale bank of monetaire autoriteit van een land. Ze hoeven dus niet te investeren in deze veranderingen, toch? Nou, het hangt er van af. Als verbinding met de betalingsverwerkers van andere landen een must is, dan is het logisch om voor een gemeenschappelijke standaard te gaan. Het kan ook interessant zijn voor de bankdeelnemers om nauw op elkaar afgestemde formaten te hebben voor hun binnenlandse en grensoverschrijdende transacties, aangezien dit hen in staat zou stellen hun betalings- en operationele middelen beter te benutten op het gebied van kennisdeling.

Voor bedrijven is de waarde van ISO 20022, bijvoorbeeld door het verstrekken van gegevens ter ondersteuning van betere reconciliatie, net zo relevant voor binnenlandse betalingen. Als een land of regio overweegt om het bestaande betalingsplatform te vervangen, zoals in Scandinavië gebeurt, moet niet alleen worden nagedacht over het gebruik van ISO 20022, maar ook over wat er moet worden opgenomen om grensoverschrijdende connectiviteit te vergemakkelijken als het zover is. Er is dus geen pasklaar antwoord - elke verwerker moet naar zijn eigen use case kijken om te zien wat zinvol is.

En hoewel er op dit moment geen wereldwijde verplichting is voor binnenlandse betalingen om over te stappen naar ISO 20022, kan het een strategische beslissing zijn om te evalueren wat het beste is op basis van de betalingsbehoeften, om grensoverschrijdende connectiviteit te vergemakkelijken en hun operationele middelen effectiever te gebruiken.

Banken in de grensoverschrijdende ruimte moeten migreren naar ISO 20022 en high-value clearings worden aanbevolen om te migreren, maar niemand lijkt het te hebben over binnenlandse betalingen. In deze specifieke ruimte is er geen verplichting, tenzij deze wordt aangestuurd door de centrale bank of monetaire autoriteit van een land. Ze hoeven dus niet te investeren in deze veranderingen, toch? Nou, het hangt er van af. Als verbinding met de betalingsverwerkers van andere landen een must is, dan is het logisch om voor een gemeenschappelijke standaard te gaan. Het kan ook interessant zijn voor de bankdeelnemers om nauw op elkaar afgestemde formaten te hebben voor hun binnenlandse en grensoverschrijdende transacties, aangezien dit hen in staat zou stellen hun betalings- en operationele middelen beter te benutten op het gebied van kennisdeling.