Hoewel globaliseringsuitdagingen alomtegenwoordig zijn, bestaan er op dit moment beperkingen op het betalingsverkeer over twee soorten grenzen - geografische en digitale. De eerste zijn vaak jurisdictiespecifiek, wat leidt tot wrijving bij het verzenden van grensoverschrijdende betalingen en uitdagingen voor banken en commerciële entiteiten op het gebied van afwikkelingssnelheid, kosten en risico's. Deze laatste, waaronder digitale platforms en walled gardens (omgevingen zoals de Apple App Store en Facebook die de toegang van gebruikers tot content en diensten controleren), zijn te wijten aan een gebrek aan interoperabiliteit van betalingen tussen digitale ecosystemen.
Geografische grenzen
Het gebruik van grensoverschrijdende betalingen blijft groeien. Tegenwoordig moeten fondsen via meerdere tussenpersonen en financiële instellingen reizen, aangezien er geen end-to-end-systemen in verschillende regio's zijn. Dit leidt tot hogere transactiekosten en langere verwerkingstijden dan binnenlandse betalingen. Liquiditeitsvoorziening, valutaconversie en afwikkeling van fondsen kosten tijd en zijn kostbaar.
De G20 heeft een routekaart opgesteld om grensoverschrijdende betalingen sneller, transparanter en toegankelijker te maken tegen lagere kosten. De implementatie is aan de gang, maar de moeilijkheid om consensus te bereiken onder veel deelnemers heeft de voortgang vertraagd, met obstakels op het gebied van berichten, gegevens en naleving. Het resultaat op korte termijn kan bestaan uit interoperabele geografische gebieden (zoals te zien is in de ASEAN-markten) in plaats van wereldwijde connectiviteit.
Digitale grenzen
Tegelijkertijd ontstaan er grote digitale platformen met geïntegreerde betaalsystemen (zoals superapps) die niet interoperabel zijn van de ene ommuurde tuin naar de andere. (Alipay-gebruikers kunnen bijvoorbeeld niet rechtstreeks geld naar Meta-gebruikers sturen.) Zelfs nu de verwachtingen van de consument naar een verbeterde betalingservaring toenemen, is de vraag naar gegevensbeheer een aanzienlijke beperking voor de interoperabiliteit.
Ondanks deze tegenwind blijven deelnemers uit de private en publieke sector zoeken naar oplossingen om de interoperabiliteit van betalingen te realiseren. Grenzeloze rails - waar de wrijving bij het verzenden van betalingen wordt verminderd of verwijderd - zullen een betere toegang tot diensten over elke grens heen mogelijk maken en de manier waarop we handel drijven enorm verbeteren. Deze ambitieuze toekomst zal resulteren in een verhoogde economische welvaart voor alle deelnemers.
Twee krachten kunnen helpen bij het vormgeven van een betere grensoverschrijdende ervaring: de vraag van de consument en regelgevende maatregelen. Consumenten en bedrijven verwachten wrijvingsloze betalingservaringen en geld zal naar diensten vloeien die grensoverschrijdend kunnen zijn. Fintechs zoals Wise, Revolut en anderen hebben zich expliciet op deze stromen gericht.
Consumenten willen ook toegang tot digitale toepassingen, wat kan leiden tot nieuwe gegevensregelgeving die aan deze eisen voldoet en realtime betalingen die over ommuurde tuinen heen linken. Regelgevers die streven naar eerlijkheid kunnen digitale ecosystemen onder druk zetten om hun grenzen te openen en een betere betalingsstroom mogelijk te maken. In november 2022 was de EU Digital Markets Act (DMA) een stap in de richting van het stoppen van oneerlijke praktijken van bedrijven die als poortwachters op online platforms fungeren.²⁰